Brrrrrrrrrr. Evet, kabul ediyorum ki ilginç bir giriş oldu. Zira donuyorum. Erzurum’un soğuk olduğunu biliyordum ancak henüz Eylül ayı bitmemişken kar yağmasını ve bu kadar soğuk olmasını hiç beklemiyordum. Beni yakınen tanıyan arkadaşlarımın bildiği üzere -ki birazdan siz de öğreneceksiniz- üniversiteye başladım. Atatürk Üniversitesi’nde Bilgisayar Mühendisliği bölümüne yerleştim ve ilk blog yazımı da yeni bir başlangıç olması üzere yazıyorum. Takdir edersiniz ki tüm bölümlerde genel bir kural vardır. Üniversite eğitiminin üzerine ne kadar çok şey ekleyebilirsen, iş hayatında da o kadar başarılı olursun. Henüz yeni başladık ve ilk yılda göreceğimiz dersler beni ürkütmüyor değil. Matematik, Fizik, Kimya derken “lise 5 lan bu” gibisinden bir düşünceye kapılmamak elde değil. Elbette ki Programlamaya Giriş ve Bilgisayar Mühendisliğine Giriş olmak üzere iki de bölüm dersimiz var. Henüz not tutmaya başlamamış olsam da 3 Ekim Pazartesi gününden itibaren düzenli bir not tutma alışkanlığı kazanacağımı umut ediyorum. Bir zamanlar yaptığım açık kaynak web uygulamalarında güvenlik açıklarını avlayıp , yayınlamak serüvenimi bir süreliğine ertelemiş bulunuyorum. Şu ilk seneyi -soğuktan donarak can vermeden- atlatırsam her şeyin hayatım için daha güzel olacağını düşünüyorum. Erzurum’da yaşadığım son 3 günü soğuklar haricinde özetleyecek olursam insanları gayet yardımseverler. Kaybolmanız da pek mümkün görünmüyor açıkçası. En azından benim deneyimim bu yönde sonuçlandı. Kaldığım yurtta internetin olmaması kesinlikle en büyük problem. Ne zaman geleceğine dair en ufak bir fikrimiz de yok aslında ama umuyorum ki kısa zamanda bu sorun çözülür ve yeni olan yurdumuzun standartları da yükselir. Bilgisayar Mühendisliği okuyan biri için internetsiz kalmak demek; yaşam damarlarınızdan birinin kopmuş olması anlamına geliyor. Çünkü takdir edersiniz ki üniversitenizde gördüğünüz dersleri pekiştirmek için stackoverflow ve Microsoft Imagine partneri sitelerden epey destek alıyorsunuz. Neyse, fazla tatava yaptım. Yazımın sonuna gelirken sevenlerimin, yakın dostlarımın -özellikle ailemin- yokluğunun ne kadar zor olduğunu belirtmek istiyorum. Bu başlığın WordPress’in “Merhaba dünya!” başlığı ile bir sürtüşme yaşadığını da kabul ediyorum. Bir sonraki yazımda görüşmek dileği ile, hoşça kalınız.